Mijn naam is Maria. Ik heb de wereld zoals de mensheid deze heeft gecreëerd, eigenlijk nooit begrepen. Ik kan me herinneren dat ik op al zeer jonge leeftijd met veel vragen worstelde. Waarom leven we in overtuigingen van ‘goed’ of ‘slecht’? Waarom doen we onszelf pijn of richten kwaad tot een medemens of ander levend wezen? Hoe heeft het zover kunnen komen dat men zichzelf en elkaar niet meer werkelijk kan bereiken? En vooral, kan het ook anders en hoe kan ik dat doen?
Als mens zijn wij natuur, zoals de aarde, de bomen, de vogels in de lucht of een bloemenveld in bloei. Niets meer, niets minder. Het ene leven kan bestaan, doordat het ander er ook is. Alles heeft zijn eigen waarde, zijn eigen kracht… Geboren uit dezelfde oerbron.
Ooit was de mens zich hiervan bewust. De coherentie van ziel tot ziel, waaruit samenlevingen ontstaan vanuit verbinding. Een bestaan waarin elk mens, elk wezen, zijn plek kent….. Zonder woorden weet wat zijn naasten nodig heeft. Waar ieders kwaliteiten worden erkend en elk mens de verantwoordelijkheid draagt voor zijn scheppend vermogen…. Een moeiteloos samenvloeien met elkaar en met de natuur.
In deze pure staat van verbondenheid ligt een draagkracht besloten die ons huidige voorstellingsvermogen te boven gaat. En toch… bestaat het nog steeds….In mij, in jou, in ieder van ons. We zijn het ‘even’ vergeten, maar het is heel eenvoudig…. Als we bereid zijn om ons te herinneren wie we werkelijk zijn, komt er ruimte voor die verbinding.
Het is mijn pad om dit te leren, en dat deel ik graag met jou.
